چیکن کورن یا مرغ پاپ کورنی یکی از خوراکی‌های پرطرفدار در میان کودکان و بزرگسالان در آمریکا است. این لقمه‌های کوچک، تُرد و خوش‌طعم آن‌قدر وسوسه‌انگیز هستند که معمولاً نمی‌توان به یکی دو عدد از آن بسنده کرد. این غذا ابتدا توسط رستوران زنجیره‌ای «کنتاکی فراید چیکن یا همان کی‌اف‌سی» (KFC) معرفی و تهیه شد، اما تهیه آن در منزل نیز بسیار ساده است.
چیکن کورن یک ایده غذا برای شام در طول هفته یا برای پذیرایی در دورهمی‌ها و مهمانی‌های دوستانه به‌حساب می‌آید. اگر به دنبال تنوع در طعم هستید، می‌توانید چیکن کورن را با سس بوفالو و کره ترکیب کرده تا طعمی تند و هیجان‌انگیز پیدا کند. این غذا همچنین قابلیت استفاده مجدد به‌صورت گرم‌شده را دارد؛ مثلاً می‌توان آن را با سس مرغ پرتقالی، روی سالاد سبز، همراه ساندویچ یا مانند مرغ سوخاری کلاسیک، روی پوره سیب‌زمینی سرو کرد.
با توجه به محبوبیت بالای این غذا، پیشنهاد می‌کنیم حتما آن را امتحان کنید و در زمان تهیه، مقدار بیشتری از آن را درست کنید چرا که معمولاً خیلی زود تمام می‌شود.
ویژگی‌های چیکن کورن
چیکن کورن معمولاً از تکه‌های کوچک و نرم سینه مرغ تهیه می‌شود که پس از پوشاندن آن با آرد سوخاری، در روغن داغ سرخ می‌شوند تا رنگی طلایی و بافتی تُرد پیدا کنند. برخلاف مدل‌های سنتی مرغ سوخاری یا چیکن استریپس یا تندرز، این نوع مرغ سرخ‌شده به شکل لقمه‌های کوچک است، که همین موضوع دلیل نام‌گذاری «چیکن کورن یا مرغ پاپ کورنی» بوده است.
این غذا می‌تواند به‌عنوان پیش‌غذا، میان‌وعده، همراه با سس‌های مختلف، روی سالاد یا در کنار مخلفات دلخواه به‌صورت یک وعده کامل سرو شود.
مواد اولیه برای تهیه چیکن کورن
ادویه‌هایی که با آرد ترکیب می‌شوند از دستور معروف «یازده ادویه محرمانه KFC» به دست آمده‌اند. هدف از این ترکیب، ایجاد پوششی تُرد و خوش‌طعم است تا در نهایت مرغ‌هایی با بافتی کاملاً برشته و خشک‌نشده به‌دست آید.
مرینیت (طعم‌دهی) مرغ
در این دستور، برای مرینیت کردن مرغ از دوغ غلیظ (باترمیلک) استفاده می‌شود؛ ماده‌ای که در مزه‌دار کردن مرغ سوخاری به سبک جنوب آمریکا نیز رایج است. استفاده از مرینیت در این نوع غذا اهمیت بالایی دارد، چرا که تکه‌های کوچک مرغ هنگام پخت به‌سرعت ممکن است خشک شوند. ترکیب دوغ با ادویه‌ها باعث می‌شود گوشت در حین سرخ شدن لطافت خود را حفظ کرده و طعمی دلپذیر پیدا کند.
در صورت در دسترس نبودن باترمیلک، می‌توان از ترکیب ماست و شیر به‌عنوان جایگزین استفاده کرد. روش دیگر، تهیه دوغ خانگی است؛ کافی است مقدار کمی سرکه سفید به شیر افزوده شود تا خاصیت اسیدی مشابه دوغ پیدا کند. هر دو روش، عملکردی مشابه دوغ داشته و برای طعم‌دار کردن مرغ کاملاً مؤثر هستند.
مرغ و مواد طعم‌دهنده (مرینیت)
- ۵۰۰ گرم سینه مرغ بدون پوست و استخوان (می‌توان از فیله سینه یا ران بدون استخوان نیز استفاده کرد)
- سه‌چهارم پیمانه باترمیلک یا دوغ (در صورت نبود، امکان استفاده از جایگزین مانند ترکیب ماست یا شیر وجود دارد)
- یک عدد تخم‌مرغ بزرگ
- یک و نیم قاشق چای‌خوری نمک خوراکی یا کوشر
برای تهیه نسخه‌ی بدون لبنیات، می‌توان از شیرهای گیاهی مانند شیر سویا یا بادام، به همراه ماست گیاهی استفاده کرد؛ به شرط آن‌که طعم آنها خنثی باشد و مزه‌ای غالب مانند طعم مغزها نداشته باشند. در صورتی که ماست گیاهی فاقد ترشی و خاصیت اسیدی مشابه ماست لبنی باشد، بهتر است یک قاشق چای‌خوری سرکه سفید به ترکیب افزوده شود. این کار باعث می‌شود مرغ هنگام مرینیت شدن، بافت و طعمی مشابه استفاده از دوغ پیدا کند.
پوشش آردی و مواد طعم‌دهنده
در این دستور، تکه‌های مرغ با ترکیبی از آرد و ادویه‌های مختلف پوشانده می‌شود؛ ترکیبی خشک که هنگام سرخ شدن، لایه‌ای تُرد و خوش‌طعم روی سطح مرغ ایجاد می‌کند.
مواد لازم برای پوشش سوخاری
- یک و نیم پیمانه آرد سفید (همه‌منظوره)
- نیم پیمانه نشاسته ذرت یا آرد ذرت (اضافه شدن نشاسته باعث تُردتر شدن سطح خارجی مرغ می‌شود)
ادویه‌های ترکیبی به سبک KFC (ترکیب ۱۱ ادویه)
- یک قاشق چای‌خوری نمک
- نصف قاشق چای‌خوری نمک کرفس (در صورت نبود، می‌توان از مقدار بیشتری نمک معمولی استفاده کرد)
- یک قاشق چای‌خوری فلفل سیاه
- یک قاشق چای‌خوری پاپریکای شیرین (نه نوع تند یا دودی)
- یک قاشق چای‌خوری آویشن خشک‌شده
- یک قاشق چای‌خوری پونه کوهی خشک‌شده
- سه‌چهارم قاشق چای‌خوری پودر پیاز
- دو قاشق چای‌خوری پودر سیر
- نصف قاشق چای‌خوری پودر خردل
- نصف قاشق چای‌خوری پودر زنجبیل
- یک‌چهارم قاشق چای‌خوری فلفل کاین (اختیاری؛ طعمی ملایم و گرم ایجاد می‌کند اما تند نیست)
سرخ کردن مرغ‌ها و سرو آن
در نهایت برای سرخ مرغ‌ها به روغن نیاز دارید و سرو این غذای خوشمزه و لذیذ نیز حتما باید با سس‌های خوشمزه باشد.
روغن برای سرخ کردن
- حدود ۲ و نیم تا ۳ و نیم پیمانه روغن کانولا (روغن باید حدود ۲٫۵ سانتی‌متر عمق داشته باشد؛ می‌توان از روغن‌های گیاهی یا بادام‌زمینی نیز استفاده کرد)
پیشنهادهایی برای سرو همراه با سس
- سس عسلی و خردل
- سس گوجه‌فرنگی، باربیکیو، سس ترش و شیرین، سس صورتی یا هر نوع سس دلخواه دیگر
طرز تهیه چیکن کورن
تهیه این غذا با مرغ، برخلاف ظاهرش، فرآیندی ساده است که هر فردی با هر میزان مهارت در آشپزی می‌تواند آن را انجام دهد. مراحل اصلی به‌صورت خلاصه شامل موارد زیر است:
- طعم‌دار کردن تکه‌های مرغ به‌مدت یک ساعت
- افزودن چند قاشق از مایع مرینیت به ترکیب آرد و ادویه برای ایجاد بافت بهتر، سپس پوشاندن کامل مرغ‌ها با این ترکیب
- سرخ کردن در روغن با دمای ۱۸۰ درجه سانتی‌گراد (۳۵۰ درجه فارنهایت) به‌مدت حدود ۲ دقیقه
اگرچه این مراحل به‌صورت خلاصه بیان شده‌اند، اما در ادامه جزئیات بیشتری را ارائه می‌دهیم تا افرادی با تجربه کمتر نیز بتوانند با اطمینان این دستور را اجرا کنند. همچنین نکاتی برای راحت‌تر انجام دادن مراحل به‌ویژه هنگام کار با تعداد زیادی از تکه‌های کوچک مرغ، بیان خواهد شد. چرا که ترکیب کردن مرغ با مواد و سرخ کردن جداگانه آنها، زمان‌بر و خسته‌کننده خواهد بود. بنابراین روش‌هایی را پیشنهاد می‌دهیم که بتوانید این کار را را سریع‌تر انجام دهید.
مرحله اول: آماده‌سازی اولیه مواد
برای برش دادن مرغ، ابتدا آن را به نوارهایی به عرض حدود ۱.۲۵ سانتی‌متر تقسیم کرده، سپس هر نوار را بسته به ضخامت آن به مکعب‌های کوچک خرد کنید. اگر بخشی از نوار باریک بود مانند اندازه مرغ در طرز تهیه بیف استراگانف مرغ با قارچ، مستقیماً این قطعات را به تکه‌های کوچک برش دهید. اگر ضخیم‌تر بود، ابتدا از وسط به صورت طولی نصف شده و سپس برش‌های مکعبی بزنید.
در مرحله بعد، مواد مرینیت شامل دوغ، تخم‌مرغ و نمک را در یک کاسه مخلوط کرده و هم بزنید تا یک‌دست شود. سپس تکه‌های مرغ را به این ترکیب اضافه کرده و اجازه می‌دهید تا کاملا آغشته به این مواد شوند. این مرحله حداقل باید یک ساعت و حداکثر تا سه ساعت ادامه یابد. اما نگذارید این مزه‌دار شدن بیشتر از ۲۴ ساعت طول بکشد، چرا که امکان دارد مرغ شور شود.
در همین حین، ترکیب آرد شامل آرد سفید، نشاسته ذرت و مخلوط ادویه‌های مخصوص را در ظرفی دیگر ترکیب کنید. هرچه ظرف پهن‌تر باشد، پوشش‌دادن قطعات مرغ در آن راحت‌تر انجام خواهد شد.
مرحله دوم: پوشاندن مرغ با آرد طعم‌دار
در این مرحله، هدف این است که همه قطعه‌های مرغ به‌طور یکنواخت به مخلوط آرد و ادویه آغشته شوند، بدون اینکه لازم باشد هر کدام را به‌صورت جداگانه با دست پوشش داد. علاوه بر این، با استفاده از یک ترفند ساده می‌توان سطحی بسیار تُرد برای مرغ‌ها ایجاد کرد.
برای این کار، حدود سه قاشق غذاخوری از مایع مرینیت را از ظرف مرغ جدا کرده و روی ترکیب آرد و ادویه بریزید. سپس این مایع را با دست در آرد پخش کنید تا گلوله‌های کوچکی از آرد در آن تشکیل شود. این گلوله‌های آردی هنگام سرخ شدن، سطحی تُرد و دلپذیر روی مرغ ایجاد می‌کنند.
در ادامه، مقداری از مرغ را بردارید و اجازه دهید مایع اضافی از آن خارج شود. سپس تکه‌های مرغ را به‌صورت پراکنده داخل ظرف آرد بریزید تا به هم نچسبند. روی آنها آرد بپاشید و با دست، به‌آرامی فشار دهید تا همه سطح مرغ به آرد آغشته شود. در پایان، مرغ‌ها را کمی تکان دهید تا آرد اضافه جدا شود، سپس روی یک سینی پخش کنید. آرد باقی‌مانده روی سینی را نگه دارید تا قبل از سرخ کردن، در صورت نیاز، دوباره از آن استفاده کنید.
مرحله سوم: سرخ‌کردن مرغ‌ها
برای سرخ کردن، بهتر است از قابلمه‌ای با اندازه متوسط یا بزرگ استفاده کنید؛ قطر آن می‌تواند حدود ۲۰ تا ۲۵ سانتی‌متر باشد. از آن‌جایی که قطعات مرغ کوچک هستند، نیازی به روغن زیاد نیست. حدود ۲.۵ سانتی‌متر عمق روغن کفایت می‌کند (برابر با تقریباً ۲.۵ تا ۳.۵ پیمانه، بسته به اندازه قابلمه).
پیش از هر نوبت سرخ کردن، اگر دیدید که پوشش آردی مرغ کمی تیره شده یا به دلیل رطوبت به هم چسبیده‌اند، کافی است تکه‌ها را یک‌بار دیگر در آرد باقی‌مانده روی سینی بغلتانید. این کار باعث می‌شود تکه‌ها خشک، جدا از هم و آماده‌ی سرخ شدن شوند.
برای انداختن مرغ در روغن، می‌توان از کفگیر مشبک استفاده کرد تا آرد اضافی آن جدا شود. اما اگر در آشپزی ماهر هستید، می‌توانید تکه‌های مرغ را با دست هم داخل روغن بگذارید، اما باز هم باید مراقب باشید تا روغن جایی نپاشد.
قبل از ریختن مرغ‌ها باید از رسیدن دمای روغن به دمای ۱۸۰ درجه سانتی‌گراد (معادل ۳۵۰ درجه فارنهایت) مطمئن شوید. در صورت نداشتن دماسنج، می‌توانید از روش‌های ساده‌تر برای تشخیص حرارت مناسب استفاده کنید.
مدت زمان سرخ کردن هر نوبت حدود ۲ تا ۲.۵ دقیقه است؛ تا زمانی که سطح مرغ طلایی و برشته شود. در میانه پخت، مرغ‌ها را کمی حرکت دهید تا در صورت چسبیدن، از هم جدا شوند.
پس از پخت، مرغ‌ها را از روغن خارج کنید و روی سینی دارای دستمال قرار دهید تا روغن اضافی آنها گرفته شود. این مراحل را برای سایر تکه‌های مرغ نیز به همین ترتیب تکرار کنید.
نکته: استفاده از فر یا سرخ‌کن بدون روغن برای این دستور به دلیل نوع پوشش آردی توصیه نمی‌شود، مگر آن‌که تغییراتی در دستور ایجاد شود که در حال حاضر دستور جدیدی برای این غذا ارائه نشده است.
نکاتی درباره سرو چیکن کورن
چیکن کورن به‌تنهایی طعمی عالی و بافتی ترد و مطلوب دارد. اما با این حال، استفاده از سس می‌تواند لذت خوردن این غذا را دوچندان کند.
یکی از بهترین گزینه‌ها، سس عسل–خردل است؛ سسی ساده که با چهار ماده اولیه و در مدت‌زمانی بسیار کوتاه آماده می‌شود. علاوه بر آن، می‌توان از سس‌هایی مانند کچاپ، باربیکیو، سس ترش و شیرین یا سس سیر و سس فلفل شیرین نیز استفاده کرد. چیکن کورن از جمله خوراکی‌هایی است که می‌توان آن را با اغلب سس‌های کلاسیک یا خانگی سرو کرد.
چیکن کورن را می‌توان به‌صورت ساده در یک ظرف بزرگ سرو کرد تا هر فرد بنا به میل خود از آن استفاده کند. این روش برای پذیرایی‌های خودمانی یا خانوادگی بسیار مناسب است.
برای مناسبت‌های خاص یا پذیرایی خلاقانه‌تر، می‌توان از ظرف‌هایی شبیه جعبه‌های پاپ‌کُرن یا لیوان‌های کاغذی استفاده کرد. این نوع سرو غذا، حال‌وهوای جذاب‌تری در مهمانی‌ها ایجاد می‌کند و انتخابی جالب‌توجه است.
غذاهای پیشنهادی برای قرار دادن کنار چیکن کورن
اگر قرار است این غذا به‌عنوان یک وعده کامل سرو شود، بهتر است آن را با چند نوع غذای دیگر مثل سالاد یا پوره سیب‌زمینی همراه کرد. سالاد کلم خانگی، به‌ویژه نسخه‌ای که بدون سس مایونز تهیه می‌شود و پوره سیب‌زمینی با سس مخصوص، ترکیبی ایده‌آل برای چنین غذایی هستند.
گزینه‌های دیگر شامل موارد زیر است:
- سیب‌زمینی تنوری یا سرخ‌شده
- سیب‌زمینی آب‌پز و سرخ‌شده در فر
- سالاد سبز با سس ساده خانگی
این ترکیبات می‌توانند بافت‌ها و طعم‌های متفاوتی را در کنار مرغ ایجاد کنند و وعده‌ای کامل‌تر ارائه دهند.
