نوشابه‌ها و آبمیوه‌ها نوعی از نوشیدنی‌های غیر الکلی، معمولا گازدار، حاوی ماده شیرین کننده طبیعی یا مصنوعی، اسیدهای خوراکی، طعم دهنده‌های طبیعی یا مصنوعی و گاهی آب هستند. بر اساس تاریخچه نوشابه، نوشیدنی‌های غیر الکلی از جمله نوشابه‌ها به عنوان جایگزینی در تلاش برای تغییر عادت نوشیدن الکل در بین آمریکایی بوجود آمد.
اولین نوشیدنی‌های غیر الکلی (غیر گازدار) بازار در قرن هفدهم ظاهر شد. آن‌ها از آب و آب لیمو همراه با کمی عسل به عنوان شیرین کننده، ساخته می‌شدند. در سال 1676، انحصار فروش نوشابه‌های لیموناد به شرکت Compagnie de Limonadiers پاریس فرانسه اعطا شد. فروشندگان مخازن لیموناد را بر پشت خود حمل می‌کردند و لیوان‌های نوشابه را برای پاریسی‌های تشنه توزیع می‌کردند. در اینجا قصد داریم تاریخچه نوشابه را با جزییات بیشتری مورد بررسی قرار داده و عوامل تاثیرگذار در رشد صنعت نوشابه سازی را شرح دهیم.
تاریخچه نوشابه
در رابطه با تاریخچه نوشابه جالب است بدانید که اولین بار آب گازدار و نوشیدنی‌های مصنوعی در اواخر دهه 1700 ساخته شد، اما ریشه این نوشیدنی‌ها را می‌توان در 2 هزار سال پیش در یونان باستان و امپراتوری‌های روم یافت که متوجه اثرات دارویی سودمند چشمه‌های طبیعی تولید کننده آب گازدار شده بودند. نوشیدنی‌ها و آب‌های گازدار از تلاش اروپاییان در قرن هفدهم برای تقلید از این چشمه‌های جوشان حاوی آب گازدار طبیعی که خاصیت درمانی هم داشتند، تولید شد.
اولین نوشیدنی‌های غیر الکلی در قرن هفدهم به عنوان مخلوطی از آب و آب لیمو که با عسل شیرین شده بودند، وارد بازار شدند. در سال 1676 Compagnie de Limonadiers در پاریس تشکیل شد و فروش محصولات خود را به صورت انحصاری آغاز کرد. فروشندگان مخازنی را به پشت خود حمل می‌کردند که از این طریق فنجان‌های لیموناد را بین مردم توزیع می‌کردند.
جوزف پریستلی، روحانی و دانشمند انگلیسی به دلیل آزمایشات خود بر روی گاز به دست آمده از تخمیر خمره‌های ماءالشعیر، “پدر صنعت نوشابه” لقب گرفته است. در سال 1772 او دستگاه گازدار کننده کوچکی را به دانشکده پزشکان لندن نشان داد که با کمک پمپ آب کمک می‌کرد آب گازدار شود. آنتوان لوران لاووازیه، شیمی‌دان فرانسوی در سال 1773 همین پیشنهاد را ارائه کرد. جاکوب شووپه جواهر فروش سوئیسی مقالات پریستلی و لاووازیه را خواند و مصمم به ساخت دستگاه مشابه شد. تا سال 1794 او آب‌های معدنی مصنوعی گازدار خود را به دوستانش در ژنو می‌فروخت و بعدا یک تجارت در لندن آغاز کرد.
در حدود سال 1820، بهبود فرآیندهای تولید اجازه تولید بسیار بیشتری را داد و آب‌های بطری شده محبوب شد و به تدریج آب‌ها طعم‌دار شدند.
لینک های مرتبط با سوپرمارکت اسنپ مارکت؛ خرید نوشابه – خرید ماءالشعیر
اضافه کردن طعم و شیرین کننده
هیچ کس به طور دقیق نمی داند که طعم دهنده ها و شیرین کننده ها برای اولین بار چه زمانی به آب‌های گازدار اضافه شده‌اند اما مخلوط آب انگور و آب گازدار در اواخر قرن 18 و اوایل قرن 19 محبوب شد . در دهه 1830 شربت‌های طعم‌دار تهیه شده از انواع توت‌ها و میوه‌ها تولید شدند و تا سال 1865، یک تامین کننده در حال تبلیغ بطری‌های آب مختلف با طعم آناناس، پرتقال، لیمو، سیب، گلابی، آلو، هلو، زردآلو، انگور، گیلاس، گیلاس سیاه، توت فرنگی بود. اما شاید مهمترین نوآوری در حوزه طعم دهنده‌های آب گازدار در سال 1886 و زمانی بود که شخصی به نام پمبرتون با استفاده از ترکیبی از دانه کولا از آفریقا و کوکائین از آمریکای جنوبی، طعم نمادینی را ایجاد کرد که نهایتا منجر به پدید آمدن برند کوکاکولا شد.
یک صنعت در حال گسترش
صنعت نوشابه به سرعت گسترش یافت. در سال 1860، 123، در سال 1870، 387 و تا سال 1900، 2،763 کارخانه در ایالات متحده به تولید بطری‌های آب گازدار مشغول بودند. جنبش اعتدال در ایالات متحده و بریتانیا باعث ایجاد موفقیت و محبوبیت در نوشابه های گازدار شد که به عنوان گزینه‌های مناسبی برای جایگزین کردن الکل شناخته می‌شدند. در آن دوران، داروخانه‌هایی که نوشابه عرضه نی‌کردند قابل احترام بودند، در حالی که بارهایی که الکل می‌فروختند فاقد این احترام بودند.
بسته‌بندی و فروش
نوشیدنی‌های غیر الکلی در بطری های شیشه‌ای یا پلاستیکی، قوطی‌های فولادی بدون قلع، آلومینیوم یا پلاستیک، کارتن‌های مقوایی، کیسه‌های فویل یا ظروف بزرگ از جنس استنلس استیل بسته‌بندی می‌شدند. فروش نوشابه با شروع استفاده از دستگاه‌های خنک کننده در اوایل قرن 20 آغاز شد. امروزه بیشتر نوشیدنی‌ها توسط یخچال برقی خنک می‌شوند.
تولید انبوه
در سال 1890، کوکاکولا 9000 گالن از شربت‌های طعم‌دار خود را فروخت. در سال 1904، این رقم به یک میلیون گالن شربت رسید که سالانه فروخته می‌شد. نیمه دوم قرن 20 با تأکید ویژه بر افزایش کیفیت بطری‌های حاوی نوشیدنی‌های گازدار، این صنعت با رونق و رشد قابل توجهی روبه‌رو شد.
توجه به حفظ سلامت عمومی
تأثیر منفی نوشابه در مسائل بهداشتی از اوایل سال 1942 شناخته شد، با این حال، اختلافات بر سر این موضوع در پایان قرن بیستم شدت گرفت. با تأیید ارتباط بین مصرف نوشابه و شرایطی مانند پوسیدگی دندان، چاقی و دیابت، نگرانی‌ها افزایش یافت. مصرف کنندگان علیه بهره برداری تجاری شرکت‌های نوشابه از سازی از کودکان در تبلیغاتشان اعتراضاتی بر پا کردند. بر این اساس، مردم خواستار تغییراتی در مجلس قانونگذاری شدند. مصرف سالانه نوشابه در ایالات متحده از 10.8 گالن به ازای هر نفر در سال 1950 به 49.3 گالن در سال 2000 افزایش یافت. امروزه، جامعه علمی از نوشیدنی‌های غیر الکلی به عنوان نوشیدنی‌های شیرین شده با شکر (SSB) یاد می‌کند.
با وجود خطرات شناخته شده سلامتی در مصرف نوشابه، بسیاری از اقدامات نظارتی با شکست مواجه شدند. به عنوان مثال، در سال 2013 در شهر نیویورک، پیشنهادی برای ممنوعیت فروش نوشابه‌های بزرگ )بیشتر از 470 میلی‌لیتر) در دادگاه شکست خورد. انجمن نوشیدنی‌های آمریکایی، ادعا کرد که هیئت بهداشتی شهر هنگام تأیید این پیشنهاد، از مرزهای کنترل خود بر بهداشت عمومی فراتر رفته است.
